Muziek

Op een grijze woensdag, even na de middag, trof ik voor de Jumbo een meisje met  aan haar voeten een nylon tas vol boeken.
‘Of ik misschien van lezen hield?’ vroeg ze.
Ze was een jaar of tien, had rode wangen,  een staartje en alles was vrolijk en gezond aan haar
‘Jawel’,  zei ik.
‘Dan wilt u vast een boek kopen?’
‘Voor een goed doel of zo’ vroeg ik.
‘Voor mezelf’, zei ze. ‘Dan heb ik geld.’ Ze lachte betoverend.
‘Goed’ zei ik. Ik wilde knielen bij de tas, maar dat mocht niet.
‘Ik kies’ zei ze. ‘Houdt u van griezelig of  heeft u liever oorlog’
‘Doe maar griezelig’ zei ik.
Ze hurkte, rommelde in de nylon tas en haalde een pocket te voorschijn. Verhalen uit de duisternis heette het boek.
‘Dan krijgt u deze’ zei ze.
‘Wat kost die’ vroeg ik.
‘Drie euro’.
Ik gaf haar twee munten van twee euro. Ze liet ze in haar jaszak vallen en ze lachte.
‘Laat maar zitten’ zei ik.

Ik stak de pocket in mijn jas en liep door naar het Bergkwartier en ging in het speeltuintje op het Bergschild op een bankje zitten. Ik at een beetje rillerig mijn boterham, luisterde naar het verkeer op de IJsselbrug en haalde na een poosje de pocket uit mijn jaszak. Het boek was oud, de bladzijdes waren geel en voelden hard en kruimelig en toen ik aan boek rook, snoof ik de muffe geur op van een schemerige zolder, met stapels detectives en griezelboeken, maar een ogenblik later viel er een bonnetje uit het boek. Verkocht aan J. Damstra te Leeuwarden. 1 Klarinet. ƒ75,=. Voldaan stond er op en op hetzelfde moment zag ik meisjesvingers de kleppen van een klarinet bespelen en hoorde ik ook echt muziek.

Toen ik  koude voeten kreeg, stond ik op en liep ik terug in de richting van mijn werk. Het meisje stond nog met haar tas voor de Jumbo.
‘Verkoop je goed?’ vroeg ik.
Ze schudde aan haar jaszak, zodat ik de munten hoorde rammelen. Weer die lach. Even later, zat ik weer op mijn kamer en worstelde ik met Excelsheets en werkte ik onder mijn bureau mijn schoenen van mijn koude voeten. Ik wreef mijn kousenvoeten zo lang en zo hard langs elkaar, dat een collega zei ‘Wat hoor ik toch?’
‘Mijn sokken’ wilde ik zeggen,  maar ik bedacht me en hield mijn hoofd een tikje scheef, alsof ik naar iets in de verte luisterde.
‘Muziek of zo’ zei ik. ‘Het klinkt als een klarinet.’ En wat ik voor me zag was dat meisje met haar boeken en haar vrolijke gezicht, spelend op een klarinet, waarmee zij de hele stad betoverde.