Pastinaken

Ik vroeg bij Albert Heijn waar de pastinaken lagen.
‘Bij de vergeten groente’, zei de jongen en hij wees naar een schap. Daar lag nog een zakje met twee pastinaken. Ze waren klein en sponzig.
Ik ga wel naar de echte groenteboer, dacht ik.

De echte groenteboer is nogal babbelzuchtig. Hij fluistert vertrouwlijkheden bij de peren, een advies bij de prei, een grapje terwijl hij een handvol bonen in een papieren zakje doet. In het hoekje bij de schrapmachine luistert zijn vrouw goedkeurend toe. Meestal antwoord ik maar ‘ja’ en ‘nee’ en ‘dat het best iets meer mag zijn’ en wacht ik geduldig tot ik mag betalen.

‘Pastinaken’, zei hij nu. ‘Die moet ik voor jou bestellen.’ Hij keek me ernstig aan en sabbelde even op de lucht.
‘O’ zei ik. ‘Dan neem ik wel iets anders.’
‘Nee’, zei hij. ‘Ik heb ze vanmiddag al in huis. En goeie hoor’
Hij ademde diep in. Zijn vrouw zette de schrapmachine stil.
‘Ik heb een groothandel in de polder’ zei hij. Hij tekende een groot gebouw met een puntdak in de lucht. ‘Die staat midden tussen de telers.’ Zijn handen beeldden een enorme akker uit. ‘Verser krijg je het niet.’
Zijn vrouw knikte instemmend. Haar haar was een beetje electrostatisch en het zweefde bij al dat knikken op.
Ik dacht aan de herfstige akkers, waarover ik pas nog gewandeld heb, aan de laatste stoppels, die hier en daar nog uit de kluiten staken en aan het rokerig licht.
Maar de groenteboer beschreef zijn velden.
‘Als je het ziet’ zei hij, ‘het is net zo’n plaatje uit een kinderboek’
Zijn handen plukten kropjes sla, wortelen, radijzen uit de grond en rooiden pastinaken.
‘Om vier uur heb ik ze in huis’ zei hij.

De hele dag dacht ik aan de velden, een kleine vlakte voorjaar in de herfst en ik dacht aan de pastinaken, die onderweg waren naar mij. Ik zag ze niet meer als een grove witte wortel, maar als iets exclusief. Als iets zachts waar je een hartslag in voelt als je je vingertoppen er op legt, iets waar je heel voorzichtig mee om moet gaan en waarbij je nog even slikt voordat je het mes er in zet en toen ik ze later afhaalde was ik teleurgesteld, omdat ze maar 1 euro 25 kostten en vooral omdat die pastinaken niet tegen me spraken, niet warm en levend voelden, maar hard waren en koud.