Hand

In Antwerpen zag ik een professionele begroeter aan het werk. Dat was op de Meir, bij de Uniqlo. Ik zat daar bij de ingang op een hocker, kneedde mijn stijfgelopen kuiten en luisterde naar het geroezemoes in de winkel. Dat geroezemoes bestond uit voetstappen, gemurmel en vooral het getik en geschuif van kleerhangers over stalen stangen, want het was sale en keurende klanten schoven razendsnel broeken en truien over de rekken heen en weer.
“Is niks, is niks, is niks” hoorde ik in al dat getik en geschuif.
Misschien dat de uitverkoop mij daarom altijd zo deprimeert.

Toen nam de begroeter bij de ingang plaats.
Ik had weleens eerder over groeters gehoord. Oudjes in Amerika, die in de crisis hun pensioen zijn kwijtgeraakt en door de Wall Mart zijn aangesteld om voor twee dollar per uur iedereen goeiedag te zeggen. Ik ben ook een keer bij een concert van BB King geweest. Ik stond op de eerste rij. Daar kregen alle bezoekers een hand van BB zelf. ‘So good to see you’ zei hij tegen mij. Hij had heel grote ogen en keek me indringend aan. Dat maakte nog meer indruk dan zijn enorme hand. En op de basisschool van mijn kinderen stond het hoofd op elke eerste maandag van de maand bij het hek om de meiden een high five, de jongens een boks en de vaders en moeders een hand te geven.
“Fijn dat u er bent.”
Het ging bij die eerste maandag horen, die groet van Meneer Jan, net als het luchtalarm om 12 uur en ’s avonds alvast de flessen aan de weg.

De begroeter bij de Uniqlo trof ik aan het het begin van haar dienst. Of misschien was ze even naar de wc geweest. Hoe dan ook, ze kwam aanlopen, een meisje met een lichte tred, een jaar of 17. Ze was spichtig, droeg een rode blouse met witte stipjes, een broek met wijde pijpen en in haar schoenen zaten veters met goudgele kwastjes aan het eind. Die dansten glinsterend op en neer. Ze monsterde mij daar op die hocker, glimlachte naar me enkoos toen plaats in het midden van de brede entree. Ze nam een flinke hap adem en draaide zich toen naar de ingang, waar juist een dame met een pluizig hondje op de arm binnenkwam. Zij zakte een klein stukje door haar linkerknieën, spreidde beide armen en zei met licht overslaande stem:
“Goedemiddag. Van harte welkom bij Uniqlo.”
En nog voor ze die laatste ‘O’ helemaal uitgesproken had, deed ze al twee vlotte passen naar links, waar een stelletje binnenkwam. Ze zakte weer door die knie, spreidde weer die armen, weer die overslaande stem, en daarna holde ze een paar passen achterwaarts, naar een vertrekkende klant.
“Nou dag meneer. Dank u wel. Graag tot ziens.”
En verder spoedde zij zich, naar de volgende klant.

Voorwaarts, achterwaarts stoof zij, van klant naar klant, pas naar links, pas naar rechts, haar voeten roffelden over de vloer, de kwastjes aan haar veters sprongen op en neer. Ze spreidde haar armen, boog, begroette, bedankte en zwaaide, zweefde, sneller en sneller, alsof ze een vangspel speelde waarin er voortdurend ballen op haar werden afgevuurd. Maar de wereld is al snel te groot als je iedereen begroeten moet. De entree was breed, de klanten waren talrijk. Ze begon nieuwe klanten uit te zwaaien en vertrekkers welkom te heten en raakte zo in een rituele dans van buigen, zwaaien en groeten verzeild en haar welkomstwoorden, veranderden in één lange zin, waarin af en toe de woorden ‘welkom’ en ‘Uniqlo’ voorbijdreven.

Ik bleef een hele tijd kijken naar haar kijken. Eenmaal klapte ik in mijn handen, alsof ik haar daarmee stil kon zetten. Zij keek niet op of om en uiteindelijk ben ik maar opgestaan, achter haar langs de zaak uit geslopen, die enorme stroom winkelende mensen op de Meir in. Haar stem gonsde nog in mijn hoofd. Haar bewegingen zaten in mijn lijf. Compassie voelde ik. Diepe compassie. En ik dacht ook nog aan BB King en aan meneer Jan en na een poosje kon ik het niet laten in die drukke winkelstraat van links naar rechts te zwieren en zo hier en daar een paar wildvreemden krachtig de hand te drukken.

Ik blog onregelmatig. Wil je me volgen? Druk dan op ‘volg’ of stuur een mail naar martenheijs@gmail.com. Dan krijg je vroeger of later het volgende stukje gewoon in je mail.