Ho

Een vriend stapte mijn werkkamer binnen. Eerst ging hij met zijn handen in zijn zakken voor het prikbord staan en keek naar de krabbels en tekeningetjes die ik daar heb hangen. Zijn bovenlichaam wiegde zacht heen en weer.
‘Wat een handschrift’, zei hij.
Toen deed hij een stap opzij, naar waar een oud wollen jasje op een spijker hangt. Het is blauw met zwarte banen en er staan sterren op.
‘Mag ik’, vroeg hij en hij stak zijn hand al uit.
‘Laat het maar hangen’, zei ik.
Ik deed of ik doorwerkte en tuurde een poos naar het beeldscherm van mijn pc. Toen draaide ik me om.
Hij stond nog altijd bij het jasje.
‘Dat was het autojasje van mijn vader’, zei ik.
Hij trok zijn wenkbrauwen op.
‘Autojasje?’ vroeg hij.
Hij deed of hij zijn handen om een heel klein stuurtje had geklemd en maakte heel snel korte stuurbewegingen.
‘Jasje, pet, zonnebril’, vroeg hij. ‘Snelle wagen?  Engelse cabrio?’
‘Nee’, zei ik. Ik spreidde mijn armen en klemde mijn handen om een heel groot denkbeeldig stuur.
‘Zo’n oude Volkswagen, weet je wel. Zo’n hele logge.  Hij was ook niet zo’n coureur. Het ging nogal hortend en stotend en hij zei heel vaak ‘ho.’
Ik stuurde voorzichtig, deed alsof ik in het achteruitspiegeltje keek, schakelde met een  grote versnellingspook en schokte toen met mijn bovenlijf.
‘Ho’ zei ik.
Mijn vriend lachte. Ik lachte mee en dacht aan zwijgzame autotochtjes met mijn vader, de kopjes koffie onderweg, in cafeetjes met pluizige kleedjes, stoelen die zuchtten en een barjuffrouw  met een wit schort en een groot roze decollete, die zei: ‘zo jochie, mag jij een dagje met papa mee.’ En altijd dat autojasje aan.

Later vertrok die vriend. Ik ging voor mijn prikbord staan, hing een paar briefjes recht en pakte toen het jasje van zijn spijker en trok het aan, voor het eerst in twintig jaar. Het was een tikje aan de kleine kant. De wollen stof kriebelde aan mijn armen. Het kraagje schuurde in mijn nek. Ik liep er een rondje mee door mijn kamer en bleef even voor de spiegel staan.‘Zo jochie’, zei ik en daarna zei ik ‘ho’ en ik lachte onhandig naar mezelf.

 

Doe net als 218 andere lezers en ontvang mijn verhalen in je mail.

Doorsturen of delen? Graag!

Blog in je mail? Stuur een mail naar martenheijs@gmail.com en ik zet je op mijn verzendlijst. Vroeger of later krijg je dan mijn blog in je mail. 

Klik op het spraakwolkje om reacties te lezen of te plaatsen. 

3 reacties

  1. Ha Marten, weer een prachtig verhaal. Zo mooi geschreven en met een mooi kwetsbaar randje!

Geef een reactie