Ivan Grosec

Ik droomde van mijn oude kacheltje. Het was klein, rond en rood. Als ik het opstookte, gonste het en hoe heter het kacheltje, hoe dieper het rood, tot het de kleur van natte baksteen kreeg.
Een vriendin deed me een ijzeren soldaatje cadeau.
‘Hij zat in een chocolade-ei’, zei ze. ‘En hij heet Ivan Grosec.’
Ik zette hem op de kachel. Over het spoor langs mijn huis reed juist de goederentrein naar Delfzijl voorbij. Alles trilde en schudde, een boek viel uit de kast, maar Ivan bleef onbeweeglijk op de kachel staan.We jutten de kachel op, keken hoe het rood verschoot en luisterden naar het gegons. Wij puften, maar Ivan keek standvastig voor zich uit.
‘Hij zal je beschermen’, zei mijn vriendin.
Ik liet hem op de kachel staan. Elke ochtend als ik mijn woonkamer binnenkwam, groette ik hem.
‘Goedemorgen Ivan.’
‘Groeten is niet genoeg’, zei mijn vriendin.  ‘Je moet voor hem zingen. Luid zingen. Geef me een papiertje, dan schrijf ik een lied.’ Een uur later lag de planken vloer vol propjes en op tafel lag het lied. Sindsdien zong ik elke ochtend voor de soldaat. ‘Je lijf is van ijzer, je hart is van goud’ luidde het refrein.
‘Wat ben je toch een vrolijk mens’, zei mijn benedenbuurvrouw. ‘Ik hoor je zo vaak zingen, elke ochtend weer.’

De vriendin kocht een auto en vertrok. De woningbouwvereniging bracht centrale verwarming. Ik gaf mijn kacheltje aan een vriend.
‘Let op de kleur’, zei ik. ‘Hoe harder je stookt, hoe mooier hij kleurt.’
De vriend haalde zijn schouders op.
‘En er hoort nog iets…’, zei ik en ik zweeg.
‘Er hoort wat’, vroeg de vriend.
‘Ach niks’, zei ik en ik schrok toen tot me doordrong dat ik Ivan Grosec bijna aan iemand cadeau had gedaan.

Je beschermer zet je niet onder de sprieten van een de papyrus in de vensterbank of naast het blikje nootmuskaat op de afzuigkap. Dus stopte ik Ivan Grosec met het kladblaadje met het lied  in het doosje van een Parkerpen. Daarin vond ik hem terug, de ochtend na mijn droom. Het kladblaadje was brokkelig geworden, de inkt vervaagd maar Ivan leek me standvastiger dan ooit.