Warm brood

Ik hoorde iemand stenen stapelen in de achtertuin en toen ik ging kijken was mijn zoon onder de krentenboom met oude klinkers in de weer.
‘Wat doe je?’ vroeg ik.
‘Ik bouw een oven’ zei hij. ‘Ik wil een broodje bakken.’
Ik dacht aan de vakanties waarin we dat soort dingen samen deden en er schoot even een gevoel van overbodigheid door mij heen.‘Lukt het?’ vroeg ik toen.
Hij knikte en wees met zijn voet op het gat dat hij tussen de vier muurtjes had uitgegraven.
Zijn teenslipper bungelde losjes aan zijn voet.
‘Wat zal ik stoken’, vroeg hij. ‘Hout of briketten?’
‘Ik weet het niet’ zei ik. ‘Proberen.’
‘Ik zoek nog iets om de oven van boven af te sluiten’ zei hij toen.
’Wat heb je nodig?’
‘Ik weet het niet precies’ antwoordde hij.  ‘Maar als ik het zie, herken ik het wel.’
‘We lopen wel naar de smid’ zei ik. Die heeft vast wel iets.’

De smid heet Henk.  Als je hem een probleem voorlegt, luistert hij aandachtig, je ziet hem bijna denken, en af en toe zegt hij  ‘mja, mja’. Hij heeft een wonderlijk hoge stem, waardoor dat ‘mja’ wel iets van ‘tjilpen’ heeft.
We troffen hem op zijn binnenplaats voor zijn opslagschuur en mijn zoon beschreef zijn oven. De smid luisterde, de handen in de zakken van zijn overall, hij knikte  en tjilpte ‘Mja, mja’. Een ogenblik later was hij met mijn zoon in gesprek over warmte circulatie, schoorsteenhoogte en trek zonder warmteverlies.
‘Je moet van binnen de muren pleisteren’ zei hij.
Ik deed een stap terug, liep een rondje over de binnenplaats, stapte over de drempel van de schuur en keek naar de oude kachels die daar stonden, een rek met koperen buizen en een glimmende aluminium ladder die door een luik in de vliering verdween.

Even later liepen wij naar huis. Mijn zoon duwde een steekwagen voor zich uit, met daarop een zware stenen tegel.
‘Precies wat ik zocht’ zei hij.
Hij legde me uit hoe hij de oven dicht zou maken en ik keek naar die tegel en de blote voeten in zijn slippers en zag dat het geen kindervoeten meer waren. Ik wilde iets zeggen over die steen en veilige schoenen, maar ik zag hoe licht die steekwagen voor hem was en daarna dacht ik aan de rook en de geur van warm brood, die zich straks door de bladeren van de krent zouden verspreiden en hield mijn mond.